5 najbardziej niebezbicznych psow

Pies to oczywiście przyjaciel człowieka oraz pupilek w domu, jednak czy zawsze tak jest? Niestety czasami zdarza się, że zbyt agresywne zwierze potrafi być dla nas niezwykle niebezpieczne. Tak jest właśnie z tymi rasami: amerykański pit bull terier, buldog amerykański, perro de presa conarrio, owczarek kaukaski,dog argentyński,tosa,moskiewski stróżując, rottweiler,anatolian karabash.

Najgroźniejszy pies świata

Zadajecie sobie pytanie jaki jest najgroźniejszy pies świata? Z całym światem może być trudno, ale w Polsce Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyróżnia aż 11 psów uznawanych za groźne.
Oto lista:
1. Akbash Dog
2. Amerykański Pit Bull Terier
3. Buldog Amerykański
4. Anatolian Karabash
5. Dog Argentyński
6. Moskiewski Stróżujący
7. Owczarek Kaukaski
8. Perro de presa Canario
9. Perro de presa Mallorqium
10. Rottweiler
11. Tosa Inu
Który z psów najgroźniejszy?
A jak to bywa z kolejnością? W tym celu postanowiliśmy zapytać ludzi. Przejrzeliśmy fora internetowe w Polsce i okolicach w celu odnalezienia najgorszego psa. Takiego, który siałby spustoszenie samą swoją nazwą. Przygotowaliśmy nawet wstępną ankietę, ale pomysł legł na panewce.
Rozbieżność okazała się tak ogromna, że nasze badania skończyłyby się fiaskiem. Praktycznie w każdym poście i każdej odpowiedzi, ludzie podawali inne rasy psów. Na forach było bardzo gorąco. Od wymiany zdań, po zatarte konflikty.
Jednak zdanie podsumowujące, które wyciągnęliśmy z całości tych wszystkich rozmów, brzmi mniej więcej tak: nie istnieje coś takiego jak najgroźniejszy pies, ponieważ 90% tego jak on się zachowuje, zależy od jego wychowania, czyli od postawy właściciela.
W dyskusjach padały argumenty, że Amstaff może być równie dobrym opiekunem dla dzieci, jak Owczarki, a rasy łagodne mogą siać spustoszenie gdziekolwiek się pojawią.
Ten sam trend wprowadza i stale podkreśla słynny Zaklinacz Psów, czyli Cesar Millan.
Psy mogą mieć tendencję do różnych zachowań, ale za większość odpowiadamy my.
Ktoś powie „Ale Rottweiler jest dobrze zbudowany, ma niesamowicie silne szczęki, dlatego jest groźny.
Tak naprawdę to żaden argument, ponieważ noże w naszych domach także są ostre, a mimo to jeśli korzystamy z nich z głową, to nie stanie nam się żadna krzywda.

Prawidłowa dieta psa

Prawidłowa dieta psa

Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Nie należy w to wątpić. Dla wielu ich miłośników to również członek rodziny. Martwią się oni, gdy ich pupil zachoruje lub zaginie. Aby więc zadbać o zdrowie i dobrą kondycję psa należy w odpowiedni sposób się nim opiekować. Podobnie jak u człowieka źródłem dobrego zdrowia psa jest odpowiedni odpowiednio dobrana dieta oraz ruch. Karmienie psa powinno odbywać się w sposób dość ostrożny. Pies potrzebuje odpowiednio zbilansowanego jadłospisu który zapewni mu energię, oraz dostarczy do organizmu odpowiednie ilości substancji niezbędnych dla jego zdrowia.

Karmienie

Pierwsza rzecz, o której należy pamiętać to regularność dawania psu posiłku. Nie zna się on na zegarze, ale karmiony przez pewien czas o jednej porze przyzwyczaja się do niej. Ponieważ starsze psy jedzą przeważnie jeden posiłek dziennie godzina ta musi być ściśle określona. Najlepiej jeżeli zostanie ona ustalona po spacerze, zabawie ćwiczeniach itp.

Podczas podawania posiłków dużą rolę odgrywa również naczynie. Przede wszystkim powinno być ono wykonane z materiałów, które w kontakcie z żywnością w żaden sposób nie mają na nią wpływu. Psie naczynie powinno być zdrowe dla naszego pupila dlatego też powinno posiadać odpowiednie atesty. Najczęściej naczynia takie wykonane są z tworzyw sztucznych lub metalu. Każdorazowo gdy pies skończy posiłek miskę należy dokładnie umyć. Pozostawiony w misce pokarm może być źródłem bakterii, które mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie psa.

Podczas podawania psu pokarmu lub wody warto zadbać o to na jakiej wysokości znajdują się miski. Powinna być ona dostosowana do wzrostu psa. Im większy pies tym miska powinna być na większej wysokości. W tym, celu można specjalny stojak na pokarm. W przypadku psów rosnących warto jest zadbać o to, aby stojak ten miał regulowaną wysokość. Dostosowanie wysokości, na której umieszcza się miskę do wzrostu psa zapobiega pojawianiu się u niego deformacji kończyn przednich i kręgosłupa a także zadławienia się przez psa podczas zbyt łapczywego jedzenia. Ostatnią kwestią dotyczącą posiłku jest jego temperatura. Nie powinien on być podawany zbyt gorący ani zbyt zimny. Po jego przygotowaniu należy go schłodzić do odpowiedniej temperatury.

Posiłek

Dla zdrowia psa istotnie jest nie tylko to jak podaje mu się posiłek ale również z czego się on składa. Na rynku dostępnych jest wiele gotowych posiłków dla psów w postaci suchej karmy lub posiłków w puszkach. Gotowa karma dla psów nie stanowi jednak pełnego posiłku dla psa pomimo odpowiedniego składu. Dla psa podobnie jak dla człowieka ważne jest zaspokojenie głodu. Ponieważ je on przeważnie jeden posiłek dziennie powinien on być na tyle wartościowy, aby dostarczał mu odpowiednią, dzienną dawkę witamin i energii. Pokarm z puszki jest doskonałą bazą do przygotowania posiłku, natomiast sucha karma może być przekąską. Wybierając farmę gotową należy zdecydować się na znaną markę. Podobnie jak w przypadku żywności dla ludzi, niska cena psiej karmy nie oznacza wcale dobrej jakości.

Przygotowanie w pełni domowego posiłku jest dość trudne. Pies wymaga dostarczenia mu wszystkich składników w odpowiednich ilościach. Posiłek taki powinien być bogaty w białka, skrobi, tłuszczy, warzyw oraz składników mineralnych i witamin. Znaczną ilość masy posiłku (ok. 40% całości) powinien stanowić ryż lub makaron. Ok. 35% posiłku powinno stanowić mięso (najlepiej drobiowe), natomiast pozostałe 25% powinny stanowić świeże warzywa.

Pies powinien otrzymywać odpowiednią ilość pokarmu, dostosowaną do jego masy. Zarówno nadmiar jak i niedobór pokarmu prowadzić mogą do zaburzeń zdrowia psa. Zbyt dużo pokarmu prowadzi do otyłości i chorób serca. Zbyt mało pokarmu może prowadzić do zaburzeń w organizmie jak również w psychice psa.

Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Nie należy w to wątpić. Dla wielu ich miłośników to również członek rodziny. Martwią się oni, gdy ich pupil zachoruje lub zaginie. Aby więc zadbać o zdrowie i dobrą kondycję psa należy w odpowiedni sposób się nim opiekować. Podobnie jak u człowieka źródłem dobrego zdrowia psa jest odpowiedni odpowiednio dobrana dieta oraz ruch. Karmienie psa powinno odbywać się w sposób dość ostrożny. Pies potrzebuje odpowiednio zbilansowanego jadłospisu który zapewni mu energię, oraz dostarczy do organizmu odpowiednie ilości substancji niezbędnych dla jego zdrowia.

Karmienie

Pierwsza rzecz, o której należy pamiętać to regularność dawania psu posiłku. Nie zna się on na zegarze, ale karmiony przez pewien czas o jednej porze przyzwyczaja się do niej. Ponieważ starsze psy jedzą przeważnie jeden posiłek dziennie godzina ta musi być ściśle określona. Najlepiej jeżeli zostanie ona ustalona po spacerze, zabawie ćwiczeniach itp.

Podczas podawania posiłków dużą rolę odgrywa również naczynie. Przede wszystkim powinno być ono wykonane z materiałów, które w kontakcie z żywnością w żaden sposób nie mają na nią wpływu. Psie naczynie powinno być zdrowe dla naszego pupila dlatego też powinno posiadać odpowiednie atesty. Najczęściej naczynia takie wykonane są z tworzyw sztucznych lub metalu. Każdorazowo gdy pies skończy posiłek miskę należy dokładnie umyć. Pozostawiony w misce pokarm może być źródłem bakterii, które mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie psa.

Podczas podawania psu pokarmu lub wody warto zadbać o to na jakiej wysokości znajdują się miski. Powinna być ona dostosowana do wzrostu psa. Im większy pies tym miska powinna być na większej wysokości. W tym, celu można specjalny stojak na pokarm. W przypadku psów rosnących warto jest zadbać o to, aby stojak ten miał regulowaną wysokość. Dostosowanie wysokości, na której umieszcza się miskę do wzrostu psa zapobiega pojawianiu się u niego deformacji kończyn przednich i kręgosłupa a także zadławienia się przez psa podczas zbyt łapczywego jedzenia. Ostatnią kwestią dotyczącą posiłku jest jego temperatura. Nie powinien on być podawany zbyt gorący ani zbyt zimny. Po jego przygotowaniu należy go schłodzić do odpowiedniej temperatury.

Posiłek

Dla zdrowia psa istotnie jest nie tylko to jak podaje mu się posiłek ale również z czego się on składa. Na rynku dostępnych jest wiele gotowych posiłków dla psów w postaci suchej karmy lub posiłków w puszkach. Gotowa karma dla psów nie stanowi jednak pełnego posiłku dla psa pomimo odpowiedniego składu. Dla psa podobnie jak dla człowieka ważne jest zaspokojenie głodu. Ponieważ je on przeważnie jeden posiłek dziennie powinien on być na tyle wartościowy, aby dostarczał mu odpowiednią, dzienną dawkę witamin i energii. Pokarm z puszki jest doskonałą bazą do przygotowania posiłku, natomiast sucha karma może być przekąską. Wybierając farmę gotową należy zdecydować się na znaną markę. Podobnie jak w przypadku żywności dla ludzi, niska cena psiej karmy nie oznacza wcale dobrej jakości.

Przygotowanie w pełni domowego posiłku jest dość trudne. Pies wymaga dostarczenia mu wszystkich składników w odpowiednich ilościach. Posiłek taki powinien być bogaty w białka, skrobi, tłuszczy, warzyw oraz składników mineralnych i witamin. Znaczną ilość masy posiłku (ok. 40% całości) powinien stanowić ryż lub makaron. Ok. 35% posiłku powinno stanowić mięso (najlepiej drobiowe), natomiast pozostałe 25% powinny stanowić świeże warzywa.

Pies powinien otrzymywać odpowiednią ilość pokarmu, dostosowaną do jego masy. Zarówno nadmiar jak i niedobór pokarmu prowadzić mogą do zaburzeń zdrowia psa. Zbyt dużo pokarmu prowadzi do otyłości i chorób serca. Zbyt mało pokarmu może prowadzić do zaburzeń w organizmie jak również w psychice psa.

Dbanie o psa

Dbanie o psa

Dbając o psa, należy zapewnić mu wiele możliwych wygód. Choć wydaje się to banalną oczywistością, zdecydowanie nie jets to prosta sprawa. W końcu zwierzak często jest prawie jak czlonek rodziny, w związku z czym należy zapewnić mu odpowiedni poziom zainteresowania ze storny opiekuna.

Przede wszystkim należy zadbać o zdrowe wyżywienie dla pupila. Nie moze być to co popadnie, ani resztki z obiadu. Najelpiej, aby była to naprawdę odpowiednio dobrana karma dla psów. Niekoniecznie taka hipermarketowa. Lepiej, zeby wlaśnie taka dobrana indywidualnie do wielkości i zdrowia danego psa.

Czworonogom należy też poświęcić sporo czasu. Zdecydowanie zainteresowanie ze storny opiekuna jest dla nich istotne z różnych przyczyn. Choć wielu ludzi poddaje to w wątpliwość, zwierzęta też posiadają własne potrzeby emocjonalne. Tak wiec nie starczy 5 minut dziennie. Przeciwnie, potrzeba nawet wielu godzin.

Psy potrzebują też przestrzeni, zeby się wybiegać. W końcu karma, którą wcześniej zjedzą dostarcza ich organizmowi energii, którą następnie należy jakoś spożytkować. A do tego najlepiej służą spacery, zabawy, bieg. W dodatku zapewniają one psom dużo lepsze samopoczucie, aniżeli siedzeine w kilku pokojach czy w budzie w ogrodzie.

No i trzeba jeszcze zapewnić psu potrzebne szczepienia, aby był odporny na takie schorzenia, jak wścieklizna

Wstaw w tym miejscu swoją reklamę!
Kliknij przycisk plus(+) poniżej, dodaj tekst lub grafikę, ustal czas wyświetlania reklamy i opłać zamówienie poprzez PayPal lub przelewem internetowym. Twoja reklama zacznie się wyświetlać w ciągu kilku minut.
http://www.adfreestyle.pl

Owczarek kaukaski w wykazie psów agresywnych

<h2>Owczarek kaukaski w wykazie psów agresywnych</h2>
<p>Autorem artykułu jest Jacek Fistaszek</p>
<br />
W Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 roku dotyczącego wykazu ras psów uznawanych za agresywne na liście znalazło się ich kilkanaście. Owczarek kaukaski jest jedną z ras, która znalazła się w rejestrze.
<p>W Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 roku dotyczącego wykazu ras psów uznawanych za agresywne na liście znalazło się ich kilkanaście. Prawo kładzie obowiązek posiadania zezwolenia organu gminy do hodowli lub utrzymania ich przedstawicieli. Owczarek kaukaski nie jest jedynym psem należącym do sekcji molosowatych, który został uwzględniony w rejestrze. Obecność tych psów w wykazie nie powinna kojarzyć się potencjalnym właścicielom jedynie z trudnościami w nabyciu tych zwierząt, ale z obowiązkiem i odpowiedzialnością za ich wychowanie.</p>
<p><a href="http://www.morusek.pl/ogloszenia/polska/psy-sprzedam-psa-owczarek-kaukaski/0/" target="_blank">Owczarek kaukaski</a> podobnie jak równie sympatycznie i uroczo wyglądający akbash dog pochodzący z Turcji czy moskiewski stróżujący nie budzi u ludzi lęku ani obaw. Psy tej starej rasy potrafią być zrównoważone, czujne i stanowcze. Trzeba jednak wiedzieć, że często przejawiają skłonność do dominacji oraz dzięki silnie rozwiniętemu poczuciu terytorializmu nie tolerują intruzów, bywają nieufne wobec obcych. Nieumiejętnie prowadzony owczarek kaukaski łatwo może zacząć przejawiać agresywną naturę. Stąd wielu hodowców odradza niedoświadczonym opiekunom wybór przedstawicieli tej wspaniałej rasy niezależnych psów.</p>
<p>Ciężka, zwarta budowa ciała, silnie umięśniona sylwetka sprawiają, że <a href="http://www.psy.elk.pl/rasypsow/211,opis-rasy-owczarek-kaukaski.htm" target="_blank">owczarek kaukaski</a> nadaje się także dzięki posturze do pełnienia roli stróża i wykorzystania go w celach obronnych. Dużą zaletą jest jego zamiłowanie do przebywania na dworze oraz odporność na niesprzyjające, srogie warunki atmosferyczne. Posiada również niezwykle pożądany u stróży domu atut w postaci braku zbędnej hałaśliwości i namolnego ujadanie. I co ważne dla wielu opiekunów, dla rodziny psy potrafią być bardzo przyjacielskie oraz miłe.</p>
<p>Owczarek kaukaski jest rasą, która z pewnością wymaga więcej czasu i cierpliwości w tresurze. Wybierając jej przedstawiciela na swego towarzysza należy wiedzieć, że najczęściej respektuje tylko jednego, uznanego przez nich pana. Jeśli chodzi o pozostałych domowników godzi się ich tolerować, pozwalając na głaskanie i zabawę, ale nie słucha żadnych poleceń wydawanych przez nich.</p>
<p> </p>
---
    <p><p><a href="http://www.nakazdytemat.com.pl" target="_blank">Artykuły na każdy temat</a></p></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/19213/owczarek-kaukaski-w-wykazie-psow-agresywnych">www.Artelis.pl</a>

Strzyżenie psa - podstawowe informacje

<h2>Strzyżenie psa - podstawowe informacje</h2>
<p>Autorem artykułu jest Aleksander Kosma</p>
<br />
Podstawowe informacje dla właścicieli czworonogów na temat strzyżenia psa. Co powinien wiedzieć każdy nowoczesny posiadacz psa? Jak przygototować naszego pupila do tego zabiegu?<br />
<p><strong>Strzyżenie psa - Dog grooming</strong><br />W obecnych czasach posiadanie psa stało się integralną częścią życia współczesnego człowieka.<br />Wielu właścicieli psów uważa, że <a href="http://strzyzenie-psa.blogspot.com/" target="_blank">strzyżenia psa</a> to zwykła prosta mechaniczna czynność. Niewielu jednak rozumie, że strzyżenie psiej sierści czy przycinanie pazurów nie jest taką prostą sprawą.<br />Dlatego osoby niedoświadczone zdecydowanie powinny udać się do salonu, gdyż można niepotrzebnie narazić naszego pupila na cierpienie i stres a przy okazji oszpecić jego wygląd.<br />W Polsce <a href="http://strzyzenie-psa.blogspot.com/" target="_blank">strzyżenie psów</a> traktowane jest „po macoszemu" i na razie salony „Psich piękności" znajdują się głównie we większych miastach. Najbardziej popularny i ceniony salon strzyżenia psów znajduję się w Łodzi u pani Ewy Grabowskiej. Tam też można nauczyć się zawodu profesjonalnego „groomera" [czytaj grumera, bo tak z języka angielskiego nazywa się profesjonalny „fryzjer do psów". Dog Grooming jest zawodem, który z pewnością będzie się dalej dynamicznie rozwijać i przyciągać coraz większą klientelę.<br />Dobrze utrzymana psia sierść ochrania go nie tylko od zimna, przegrzania czy oparzeń słonecznych, ale jest także swoistym żywym psim „ubraniem". <br />W przeciwieństwie do człowieka pies nie może jednak z dnia na dzień zmienić swojej sierści. Dlatego tak istotne jest dla właścicieli czworonogów, aby należycie dbali o jej stan i wygląd.<br />Przycinanie sierści czy obcinanie paznokci musi być prowadzone w sposób fachowy i ostrożny, aby uniknąć obrażeń skóry. Strzyżenie należy dostosować do rasy psa. Nie obcina się takich ras jak: labradory, huski, owczarki niemieckie, fox teriery, owczarki belgijskie<br />dobermany, rotweillery, ratlerki.<br />Strzyże się te rasy, które tego wymagają - czyli psy z długą i obfitą sierścią.</p>
<p>Jeśli sierść nie jest prawidłowo i systematycznie obcinana i wyczesywana, może to doprowadzić do skołtunienia sierści i nagromadzenia gniazd kurzu. Taki stan oraz brak dopływu powietrza jest doskonałym środowiskiem do rozwoju pasożytów, co w konsekwencją doprowadzi to do rozwoju chorób skórnych.</p>
<p>.<img alt="Strzyżenie psa" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd1jYuFv5Z01a_fR6uXM7c_hSGhCsjby-M-uJxqGhIK8xwIY-jO1Bl0BFu7WkpgodPOP12Nw5PYGghMf792U9ljipqUqfB0tffGHciBwIh3e1wKgeMy9b3yj8Knyl9mqW4cE2BV60zoPk/s400/Dog+grooming.bmp" width="341" height="260" /></p>
<p>Pamiętajmy również, że w okresie występowania niskich temperatur, szczególnie w zimie, wczesną wiosną czy późną jesienią należy unikać zbyt krótkiego obcinania psa. Zbyt krótkie przystrzyżony mogą narazić naszego ulubieńca na odmrożenie, co w konsekwencji może doprowadzić do uszkodzenia tkanki skórnej, a nawet do krwawienia. Właściciele zwierząt domowych powinni zrezygnować ze strzyżenia sierści czy obcinania pazurów, gdy zwierzę nie jest w dobrym stanie zdrowotnym. Należy z tym odczekać, aż pies będzie w dobrej kondycji psychicznej i fizycznej.</p>
<p>Oto kilka pożytecznych porad dla właścicieli psów, które wymagają przystrzyżyn.</p>
<p>1.Należy przyzwyczajać psa od szczeniaka do następujących ćwiczeń:<br />Czesanie psa przy pomocy szczotki i grzebienia.<br />Stawianie psa na stole i nagradzanie za spokojne i nieruchome stanie.<br />Podnoszenia i masowanie łap, masowania opuszków i skóry między pazurami.<br />Delikatnego dotykania zębów i dziąseł.<br />Masowanie uszu, a w razie pojawienia się kurzu<br />przemywania wacikiem z płynem do uszu,<br />Przemywania okolic oczu przeznaczanym do tego preparatem<br />Przyzwyczajać psa do kąpieli w wannie lub brodziku, gdyż przed strzyżeniem należy go wykąpać.<br />W czasie, gdy pies leży na grzbiecie czy boku masuj delikatnie brzuch i klatkę piersiową.</p>
<p>Powyższe ćwiczenia nie powinny denerwować psa. Powinny być prowadzone w formie zabawy w atmosferze zaufania i spokoju. Jeżeli pies zacznie się denerwować należy natychmiast przerwać ćwiczenia i wrócić do nich później. Nic na siłę, bo może to przynieść odwrotne skutki. Jeżeli masz problemy „wychowawcze" z swoim czworonogiem, to polecam<br />książkę-ebooka specjalisty w tej dziedzinie Wojciecha Szymańskiego pod tytułem „Jak wychować psa". Darmowy ebook fragment] można pobrać <a href="http://zlotemysli.pl/aleksander1962,artelis/publication/show/6319/Jak-wychowac-psa.html" target="_blank">TUTAJ.</a></p>
<p>Zapraszam do lektury.</p>
---
    <p>Aleksander KOS</p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/13724/strzyzenie-psa-podstawowe-informacje">www.Artelis.pl</a>

Dog Canario Hodowla - geneza rasy

<h2>Dog Canario Hodowla - geneza rasy</h2>
<p>Autorem artykułu jest miwa</p>
<br />
Dogo Canario to rasa psów, która powstała ze skrzyżowania ras pierwotnych Bardino i Majorero w XVI - XVII wieku, które żyły na Wyspach Kanaryjskich. Psy te zostały przywiezione przez hiszpańskich najeźdźców
<p><a href="http://www.mirdog-canario.pl" target="_self">Dogo Canario</a> to rasa psów, która powstała ze skrzyżowania ras pierwotnych Bardino i Majorero w XVI - XVII wieku, które żyły na Wyspach Kanaryjskich. Psy te zostały przywiezione przez hiszpańskich najeźdźców. Dog kanaryjski od samego początku był szkolony do pilnowania stad owiec oraz bydła, ponieważ ich charakter czy temperament był nieprzeciętny. Odznaczały się również dużą siłą a także inteligencją. Psy te zyskały na popularności w XIX - XX wieku, gdy również popularne stały się walki psów. W pierwszej połowie wieku XX zakazano walk psów na wyspach dlatego też <a href="http://www.mirdog-canario.pl" target="_blank">hodowla Dogo Canario</a> traciła na popularności, aż w końcu popadła w niemal całkowite zapomnienie i prawie wyginęła. W ówczesnych czasach dbano jedynie o cechy użytkowe psów i ich funkcjonalność, z tego też powodu budowa Presy nie była jednoznacznie określona: spotykano psy o wyglądzie bull: zwarte, masywne, o krótkiej kufie, z dużą ilością białego umaszczenia, inny typ wydłużony i lekki o wyraźnym wpływie majorero oraz najbardziej typowy dla Presy typ pośredni: masywny, ale nie nadmiernie, o sierści verdino z białymi znaczeniami na łapach i piersi. Prawidłowa mieszanka psów kanaryjskich i angielskich dała podstawę genetyczną Perro de Presa, który przetrwał do naszych czasów - psa o wspaniałej budowie oraz idealnego pasterza, stróża i obrońcy. W latach 70-tych XX wieku podjęto próby i starania mające na celu zrekonstruowanie rasy. Perro de Canario został uznany w roku 1989 przez hiszpańską organizację kynologiczną RSCE. W 2001 już <a href="http://www.mirdog-canario.pl" target="_self">hodowla szczeniaków Dogo Canario</a> trafiła na scenę międzynarodową dzięki wstępnemu  uznaniu przez FCI. Rasa ta zyskała szybko uznanie w Europie oraz Stanach Zjednoczonych. Obecnie <strong>hodowla doga kanaryjskiego</strong> służy głównie nam jako pies obronny i towarzysząc.</p>
---
    <p><a href="http://www.mirdog-canario.pl" target="_blank">Dogo canario</a> -  hodowla dogo canario</p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/17834/dog-canario-hodowla-geneza-rasy">www.Artelis.pl</a>

Jak dbać o psa rasy Cavalier?

<h2>Jak dbać o psa rasy Cavalier?</h2>
<p>Autorem artykułu jest Zuzanna   Grażyna Dębowska</p>
<br />
Jak dbać i żyć z pieskiem rasy Cavalier King Charles Spaniel? Przeczytaj 4 rady dla właścicieli Cavalierów o pielęgnacji, żywieniu i problemach zdrowotnych.<br />
<p>Psy rasy <strong>Cavalier King Charles Spaniel</strong> są słodkie, urocze i bardzo łatwe we współżyciu.</p>
<p>To stylowe i zabawne psy-zabawki, które są słodkie, dobroduszne, łagodne i bardzo kochające. Ich umaszczenia są w czterech kolorach: blenheim (głęboki kasztanowy rudy), ruby (czerwony), tricolor, czarne, podpalane.  Bez względu na to, jakiego koloru są, wielu ludzi uważa, że <strong>Cavaliery</strong> to urocze psy. Jak w przypadku każdego zwierzęcia, przed zakupem dobrze jest dowiedzieć się więcej o tej rasie. Są wspaniałymi towarzyszami dzieci i lubią obecność innych zwierząt w gospodarstwie domowym.</p>
<p><strong>RADY DLA WŁAŚCICIELI CAVALIERÓW:</strong></p>
<p><strong>1. Trenuj swojego psa. </strong>Cavaliery łatwo przystosowują się do stylu życia swoich właścicieli, czy to będzie relaks na kanapie, czy też długie spacery. Cavaliery są tak słodkie i przyjazne, że trudno jest być konsekwentnym wobec nich. Jeśli jednak nie chcesz dzielić łóżka ze swoim pupilem każdej nocy, ucz go spać na swoim posłaniu. Nie trzeba koniecznie karcić  psa, po prostu pokazać mu, kto tu rządzi, aby nie rozwinął niepożądanych nawyków. Po odpowiednim przeszkoleniu Cavalier jest idealnym towarzyszem dla dorosłych i wspaniałym towarzyszem zabaw dla dzieci. Choć Cavaliery zadowala siedzenie na kanapie, jeśli to oznacza czas spędzony z ich właścicielami, wymagaja jednak regularnego ruchu i ćwiczeń. Dlatego przynajmniej jeden intensywniejszy spacer dziennie jest wymagany dla zdrowia tej rasy. Co więcej, powinny być zawsze na smyczy, gdyż mają tendencje do wdawania sie w pościg za ruchomymi obiektami.</p>
<p>2. Wybierz <strong>karmę</strong> odpowiednią do wielkości, wieku i poziomu aktywności twojego Cavaliera. Cavaliery mają często duże apetyty. Nie są nieśmiałe, jeśli chodzi o żebranie od nieznajomych różnych przekąsek, często patrzą litościwym wzrokiem. Nie powinno się jednak pozwolić im objadać, gdyż <strong>nadwaga</strong> stanowi niezdrowe obciążenie ich układu krążenia, stawów i tkanki łącznej. Zaleca się karmienie jedną lub jedną i pół filiżanki dobrej jakości karmy na dzień, najlepiej przeznaczonej specjalnie dla Cavalierów. Szczególnie dla piesków mających skłonność do tycia i duży apetyt zalecana jest karma z wysoką zawartością włókna, aby pies nie spożywał zbyt wielu kalorii, ale czuł się syty.</p>
<p>3. Wybierz lekarza weterynarii do <strong>regularnych badań kontrolnych. </strong>Zapoznaj się z chorobami, na które są podatne Cavaliery. Każda rasa psa ma jakiś problem zdrowotny. Niektóre z nich są po prostu irytujące, podczas gdy inne mogą być niebezpieczne dla życia. Cavaliery są predysponowane do wady zastawki mitralnej serca, dysplazji stawu biodrowego, zaćmy i innych chorób oczu. Wybierz lekarza weterynarii, który ma doświadczenie w pracy z tą rasą. Wg Cavalier Health Organization <strong>wada zastawki mitralnej </strong>serca rozwija się u wszystkich Cavalierów powyżej 10 roku życia i jest najczęstszą przyczyną śmierci tej rasy. Zapytaj o profilaktykę i jak dbać o Cavaliera. Cavaliery są także podatne na jamistości, defekty mózgu i rdzenia kręgowego.Trudności w oddychaniu, spowodowane specyficznym kształtem pyska, są również powszechne.</p>
<p>4. <strong>Szczotkuj Cavaliera,</strong> ile potrzeba, ale co najmniej raz w tygodniu. Nie należy ich kąpać częściej niż <strong>raz w tygodniu</strong>, aby zapobiec wysuszeniu skóry i sierści. Zaleca się szczotkowanie sierści w okolicach ucha, aby zapobiec splątaniu, gdyż w tym miejscu sierść często ulega kołtunieniu. Choć sierść Cavaliera wymaga szczotkowania, nie potrzebuje przycinania. Natomiast włosy między poduszkami łap powinno się przycinać raz w miesiącu. Cavaliery zrzucają sierść różnie, w zależności od warunków sezonowych i środowiskowych. Dywany i podłogi z twardego drewna należy odkurzać regularnie.</p>
<p>5. Szukaj osób które również mają pieska tej rasy w Twojej okolicy lub przez Internet. <strong>Kontakt </strong>z innymi właścicielami Cavalierów daje okazję dowiedzieć się więcej na temat rasy, usłyszeć zabawne historie, porozmawiać o ich problemach behawioralnych oraz zdrowotnych, poruszyć inne kwestie, które mają wpływ na rasę.</p>
<p><img alt="articlenew_dsphoto_getty_article_34_192_78322054_XS" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" height="300" width="199" src="http://media.artelis.pl/articles/27847/51152/articlenew_dsphoto_getty_article_34_192_78322054_XS.jpg" /></p>
<p><em><br /></em></p>
---
    <p><p><a href="http://cavalierkingcharles.blogspot.com" target="_self" title="wszystko o cavalierach">www.cavalierkingcharles11.blogspot.com  </a>- jeśli chcesz wiedzieć więcej</p></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/51152/jak-dbac-o-psa-rasy-cavalier">www.Artelis.pl</a>

Bolończyki – pieski do towarzystwa

Bolończyk to już niemłoda rasa psów, mająca swoje początki podobnie jak inne pieski z rodziny biszonów na terenie basenu Morza Śródziemnego. Swoją ekspansję na tereny Europy rozpoczął z Włoch, dokładnie z Bolonii od którego wzięła się jego nazwa.
Pieski te były jedną z podstawowych ozdób najbogatszych i największych dworów i wszędzie były witane z zachwytem. Towarzyszyły niesamowicie wpływowym osobistościom. Przez setki lat były najpopularniejszą rasą kanapową a jednak w okolicach XIX wieku były bliskie całkowitego wymarcia. Stało się tak głównie za sprawą innych ras które zaczęły wypierać bolończyka z salonów oraz skomplikowanej sytuacji historycznej, która zlikwidowała arystokrację. Bolończyki to pieski stworzone do towarzystwa. Szybko stają się pełnoprawnym członkiem rodziny. Są wesołe, lubią zabawę, nieustannie dążą do kontaktu fizycznego ze swym Panem i mogły by długie godziny spędzać na kolanach. Zazwyczaj najbardziej przywiązują się do Pani domu.
Są stosunkowo energiczne jednak nie przepadają za nazbyt aktywnymi spacerami. Są raczej powściągliwe w w kontaktach z obcymi. Nie charakteryzują się tendencją do nieprzerwanego szczekania jak to niejednokrotnie wygląda u innych niewielkich piesków. Doskonale dostosowują się do nowych warunków (np na wakacjach) pod warunkiem, że mają zapewnione towarzystwo swoich opiekunów. Bardzo szybko przejmują w posiadanie nowy teren. Dzięki temu, że nie mają sierści tylko włosy, utrzymanie czystości w mieszkaniu, w którym trzymamy bolończyka jest proste i wystarczy systematyczne szczotkowanie. Szczotkowanie jest dla nich pieszczotą, a jednocześnie usuwa martwe włosy. Nie występuje u nich efekt linienia, więc nie musimy zamartwiać się o kłęby sierści na ubraniach i w szafach. Dodatkowo nie powodują alergii.
W naszym kraju Hodowle Bolończyków są stosunkowo mało popularne podobnie jak w pozostałych europejskich krajach. Wyjątek stanowią Włochy. Kupując bolończyka trzeba zwrócić uwagę czy ma on odpowiednią metrykę lub rodowód. Metryka może zawierać również jakieś dodatkowe uwagi na temat niedoskonałości konkretnego psa, co może oznaczać, że nie nadaje się on do dalszej hodowli. Bolończyk z hodowli bez metryki lub z uwagami w metryce nie może również uczestniczyć w wystawach. Należy uważać na hodowców którzy twierdzą, że bolończyk z ich hodowli nie załapał się już na metrykę ale i tak jest rasowy. Informacje takie są nieprawdziwe, ponieważ każdy szczeniak bez wyjątku musi ją otrzymać. Jeśli nie ma to może nie być psem rasowym tylko kundelkiem.

Strzyżenie psa - podstawowe informacje

<h2>Strzyżenie psa - podstawowe informacje</h2>
<p>Autorem artykułu jest Aleksander Kosma</p>
<br />
Podstawowe informacje dla właścicieli czworonogów na temat strzyżenia psa. Co powinien wiedzieć każdy nowoczesny posiadacz psa? Jak przygototować naszego pupila do tego zabiegu?<br />
<p><strong>Strzyżenie psa - Dog grooming</strong><br />W obecnych czasach posiadanie psa stało się integralną częścią życia współczesnego człowieka.<br />Wielu właścicieli psów uważa, że <a href="http://strzyzenie-psa.blogspot.com/" target="_blank">strzyżenia psa</a> to zwykła prosta mechaniczna czynność. Niewielu jednak rozumie, że strzyżenie psiej sierści czy przycinanie pazurów nie jest taką prostą sprawą.<br />Dlatego osoby niedoświadczone zdecydowanie powinny udać się do salonu, gdyż można niepotrzebnie narazić naszego pupila na cierpienie i stres a przy okazji oszpecić jego wygląd.<br />W Polsce <a href="http://strzyzenie-psa.blogspot.com/" target="_blank">strzyżenie psów</a> traktowane jest „po macoszemu" i na razie salony „Psich piękności" znajdują się głównie we większych miastach. Najbardziej popularny i ceniony salon strzyżenia psów znajduję się w Łodzi u pani Ewy Grabowskiej. Tam też można nauczyć się zawodu profesjonalnego „groomera" [czytaj grumera, bo tak z języka angielskiego nazywa się profesjonalny „fryzjer do psów". Dog Grooming jest zawodem, który z pewnością będzie się dalej dynamicznie rozwijać i przyciągać coraz większą klientelę.<br />Dobrze utrzymana psia sierść ochrania go nie tylko od zimna, przegrzania czy oparzeń słonecznych, ale jest także swoistym żywym psim „ubraniem". <br />W przeciwieństwie do człowieka pies nie może jednak z dnia na dzień zmienić swojej sierści. Dlatego tak istotne jest dla właścicieli czworonogów, aby należycie dbali o jej stan i wygląd.<br />Przycinanie sierści czy obcinanie paznokci musi być prowadzone w sposób fachowy i ostrożny, aby uniknąć obrażeń skóry. Strzyżenie należy dostosować do rasy psa. Nie obcina się takich ras jak: labradory, huski, owczarki niemieckie, fox teriery, owczarki belgijskie<br />dobermany, rotweillery, ratlerki.<br />Strzyże się te rasy, które tego wymagają - czyli psy z długą i obfitą sierścią.</p>
<p>Jeśli sierść nie jest prawidłowo i systematycznie obcinana i wyczesywana, może to doprowadzić do skołtunienia sierści i nagromadzenia gniazd kurzu. Taki stan oraz brak dopływu powietrza jest doskonałym środowiskiem do rozwoju pasożytów, co w konsekwencją doprowadzi to do rozwoju chorób skórnych.</p>
<p>.<img alt="Strzyżenie psa" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd1jYuFv5Z01a_fR6uXM7c_hSGhCsjby-M-uJxqGhIK8xwIY-jO1Bl0BFu7WkpgodPOP12Nw5PYGghMf792U9ljipqUqfB0tffGHciBwIh3e1wKgeMy9b3yj8Knyl9mqW4cE2BV60zoPk/s400/Dog+grooming.bmp" width="341" height="260" /></p>
<p>Pamiętajmy również, że w okresie występowania niskich temperatur, szczególnie w zimie, wczesną wiosną czy późną jesienią należy unikać zbyt krótkiego obcinania psa. Zbyt krótkie przystrzyżony mogą narazić naszego ulubieńca na odmrożenie, co w konsekwencji może doprowadzić do uszkodzenia tkanki skórnej, a nawet do krwawienia. Właściciele zwierząt domowych powinni zrezygnować ze strzyżenia sierści czy obcinania pazurów, gdy zwierzę nie jest w dobrym stanie zdrowotnym. Należy z tym odczekać, aż pies będzie w dobrej kondycji psychicznej i fizycznej.</p>
<p>Oto kilka pożytecznych porad dla właścicieli psów, które wymagają przystrzyżyn.</p>
<p>1.Należy przyzwyczajać psa od szczeniaka do następujących ćwiczeń:<br />Czesanie psa przy pomocy szczotki i grzebienia.<br />Stawianie psa na stole i nagradzanie za spokojne i nieruchome stanie.<br />Podnoszenia i masowanie łap, masowania opuszków i skóry między pazurami.<br />Delikatnego dotykania zębów i dziąseł.<br />Masowanie uszu, a w razie pojawienia się kurzu<br />przemywania wacikiem z płynem do uszu,<br />Przemywania okolic oczu przeznaczanym do tego preparatem<br />Przyzwyczajać psa do kąpieli w wannie lub brodziku, gdyż przed strzyżeniem należy go wykąpać.<br />W czasie, gdy pies leży na grzbiecie czy boku masuj delikatnie brzuch i klatkę piersiową.</p>
<p>Powyższe ćwiczenia nie powinny denerwować psa. Powinny być prowadzone w formie zabawy w atmosferze zaufania i spokoju. Jeżeli pies zacznie się denerwować należy natychmiast przerwać ćwiczenia i wrócić do nich później. Nic na siłę, bo może to przynieść odwrotne skutki. Jeżeli masz problemy „wychowawcze" z swoim czworonogiem, to polecam<br />książkę-ebooka specjalisty w tej dziedzinie Wojciecha Szymańskiego pod tytułem „Jak wychować psa". Darmowy ebook fragment] można pobrać <a href="http://zlotemysli.pl/aleksander1962,artelis/publication/show/6319/Jak-wychowac-psa.html" target="_blank">TUTAJ.</a></p>
<p>Zapraszam do lektury.</p>
---
    <p>Aleksander KOS</p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/13724/strzyzenie-psa-podstawowe-informacje">www.Artelis.pl</a>

Pielęgnacja psa zimą

<h2>Pielęgnacja psa zimą</h2>
<p>Autorem artykułu jest Ata</p>
<br />
Przyszła zima, w łapki zimno, sól na chodniku szczypie.... pomocy!!! Mój drogi przyjacielu, zaprowadź mnie do specjalisty, posmaruj mi łapki, natłuść sierść, kup sweterek...<br />
<p>Przyszła zima, naszym kanapowym pupilom marzną łapki. Trzeba o te małe łapki zadbać. Na rynku można kupić specjalne środki chroniące przed wilgocią i solą, ale najlepiej skorzystać z pomocy specjalisty. Wizyta w<strong> psim salonie</strong> to nie tylko nowa fryzurka, ale również szereg zabiegów kosmetyczno – higienicznych.</p>
<p><img alt="pies-150x150" style="float: left;" src="http://www.tipnik.pl/wp-content/uploads/2009/12/pies-150x150.jpg" width="150" height="150" />Należy pamiętać, że nie tylko łapki są narażone na czynniki zewnętrze. Niestety u psów długowłosych lub małych ras wzmocnionej pielęgnacji wymaga również sierść. Każda rasa wymaga innych zabiegów pielęgnacyjnych, jednak np. przycinanie pazurów tyczy się wszystkich. Terierom np. trzeba wyskubywać włosy z uszu, jest to zabieg nieprzyjemny dla psa jak i dla właściciela, a jeśli poprosimy o pomoc <strong>groomera </strong>lub też<strong> lekarza weterynarii</strong> mamy szansę zmniejszyć ryzyko stresu naszego pupila.</p>
<p>Należy pamiętać, że lekarze to ludzie którzy uczyli się wiele lat po to żeby leczyć zwierzaka, a nie po to żeby zajmować się jego pielęgnacją, więc jak trzeba przyciąć pazurki to nie zawracajmy lekarzowi głowy, niech zrobi to groomer. Poza tym lekarz jeśli samodzielnie nie zdobył wiedzy o sposobach pielęgnacji i strzyżenia rasowego psa to niesyty nie wie jaki jest wzorzec konkretnej rasy np. która część bobtaila ma być szorstka, a która gładka i dlaczego nie kąpie się całego boba przed wystawą.</p>
<!--[if gte mso 10]> <mce:style><!   /* Style Definitions */  table.MsoNormalTable     {mso-style-name:Standardowy;     mso-tstyle-rowband-size:0;     mso-tstyle-colband-size:0;     mso-style-noshow:yes;     mso-style-priority:99;     mso-style-qformat:yes;     mso-style-parent:"";     mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;     mso-para-margin-top:0cm;     mso-para-margin-right:0cm;     mso-para-margin-bottom:10.0pt;     mso-para-margin-left:0cm;     line-height:115%;     mso-pagination:widow-orphan;     font-size:11.0pt;     font-family:"Calibri","sans-serif";     mso-ascii-font-family:Calibri;     mso-ascii-theme-font:minor-latin;     mso-fareast-font-family:"Times New Roman";     mso-fareast-theme-font:minor-fareast;     mso-hansi-font-family:Calibri;     mso-hansi-theme-font:minor-latin;     mso-bidi-font-family:"Times New Roman";     mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} --> <!--[endif]-->
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
---
    <p><a href='http://www.psiaki.net.pl'>Psy rasowe</a><br /></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/15230/pielegnacja-psa-zima">www.Artelis.pl</a>

Jaka karma dla psa

<h2>Jaka karma dla psa?</h2>
<p>Autorem artykułu jest justynaweb</p>
<br />
Jeżeli szukasz najlepszej karmy dla swojego psa, to powinieneś przygotowywać jedzenie we własnym zakresie w domu przy użyciu najświeższych składników i sprawdzonych receptur.
<p>Jeżeli szukasz najlepszej karmy dla swojego psa, to powinieneś przygotowywać jedzenie we własnym zakresie w domu przy użyciu najświeższych składników i sprawdzonych receptur. Następne w kolejności będą: zbilansowane i odwodnione diety mrożone jak i wysokiej jakości puszki i saszetki określane jako mokre jedzenie. W porównaniu do suchych karm zawierają one w swoim składzie (nawet te z najniższej półki jakościowej) więcej białka zwierzęcego i znacznie mniej zbóż.<br />Sucha <a href="http://www.anber.com.pl/" target="_blank">karma dla psa</a> jest najmniej naturalna. Jej popularność wśród właścicieli czworonogów wynika z jej trwałości, co w konsekwencji oznacza dla właściciela czworonoga wygodę przy zakupie, przechowywaniu i karmieniu. Jest dietą mniej kosztowną w porównaniu do innych oferowanych diet o zbliżonym składzie jak i dobrze tolerowaną przez większość psów.<br />Na rynku nie ma diety, którą można byłoby określić jako najlepsza dla każdego człowieka albo diety idealnej dla konkretnej rasy i dlatego też niezrozumiałe jest dla nas przekonanie ludzi o istnieniu takiej diety dla każdego. <br />Aby określić czy dana dieta jest optymalna dla Twojego pupilka należy wypróbować wiele jej rodzajów. Jeżeli po zastosowaniu danej diety ustępują dotychczasowe problemy zdrowotne takie jak: łzawiące oczy, zainfekowane albo brzydko pachnące uszy, podrażniona swędząca skóra, brzydki zapach psa nasilający się po około 2 tygodniach od rozpoczęcia stosowania diety, biegunki lub inne dolegliwości żołądkowe pojawiające się po stopniowym dostosowaniu do karmy, to jest ona właśnie dla Twojego pieska. <br /><br /></p>
---

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/18641/jaka-karma-dla-psa">www.Artelis.pl</a>

Karma dla psa za miliony dolarów

<h2>Karma dla psa za miliony dolarów</h2>
<p>Autorem artykułu jest Ulryk Wilk</p>
<br />
Amerykańskie zwierzęta jedzą lepiej niż ludzie – sugeruje New York Times. Karma dla psa czy kota ma więcej wartościowych składników niż większość posiłków, które jedzą właściciele czworonogów. Dlaczego?
<p>Ktokolwiek przygląda się bliżej produktom oferowanym na rynku pokarmów dla psów i kotów wie, że jest tam wszystko, czego zwierzęta potrzebują. <a href="http://www.e-karma.pl" target="_blank">Karma dla psa</a> wegetarianina – żadne problem. Kot, który je tylko żywność organiczną – oczywiście. Koszerny pokarm dla chomika – czemu nie? Jedzenie naturalne, zawierające wszystkie gatunki mięsa, z wysoką zawartością glutenu, proteiny czy niskotłuszczowe – to wszystko można znaleźć w sklepach z żywnością dla zwierząt. A nawet więcej, bo także pokarm dla futrzaków o wrażliwej skórze, delikatnym żołądku czy takich, które nie mogą narażać i tego i tego. Istny szał, można powiedzieć.<br /><br />Jak mówią specjaliści, ludzie chcą wydawać na swoje zwierzęta bez opamiętania. Roczne obroty przemysłu produkującego żywność dla psów, kotów i innych pupili to w USA 18 mld dolarów. Co więcej, branża wydaje się być kryzysoodporna. Bo chociaż rośnie bezrobocie i liczba ludzi bez dachu nad głową, obroty tego działu gospodarki nie spadają. <br /><br />Karma dla psa z półki premium może kosztować nawet cztery razy więcej niż zwykłe jedzenie z supermarketu. Co z tego, skoro właściciele zwierząt mają obsesje na punkcie ich zdrowia i wyglądu i wysupłają ostatniego centa, żeby tylko zapewnić mu odpowiednie jedzenie. <br /><br />Problem w tym, że tak naprawdę zapewnienie odpowiedniej dawki minerałów i składników odżywczych wcale nie wymaga ponoszenia tak dużych nakładów. Co więcej, kiedy porównać listy składników jedzenia wymyślnego i tego z niższej półki cenowej, okaże się że niewiele się różnią. Zdaniem specjalistów zajmujących się sprawami żywienia zwierząt domowych tak naprawdę wystarczy kombinacja pięciu podstawowych składników, żeby karma dla psa czy kota dostarczała mu tego, co niezbędne. Reszta to niepotrzebne dodatki lub marketing. <br /><br />Sprawa jest poważniejsza niż może się wydawać. Nie chodzi bowiem tylko o pieniądze wydawane na zbyt drogie jedzenie dla zwierząt. Chodzi także, a może przede wszystkim, o zdrowie samych psów i kotów. Coraz częściej zwierzęta są bowiem przekarmiane, dostają za dużo niektórych składników diety i w efekcie czują się gorzej. <br /><br />Co gorsza, zbyt duża ilość przekąsek w porównaniu do zbyt małej ilości ruchu sprawia, że zwierzęta zaczynają cierpieć na tę samą chorobę, co ich właściciele. Najzwyczajniej w świecie tyją. Zdaniem New York Timesa od 20 do 60 proc. amerykańskich psów i kotów ma nadwagę lub balansuje na granicy. Co za tym idzie, amerykańskie zwierzaki ryzykują zawały serca, nadciśnienie i cukrzycę. Wszystko z winy właścicieli. <br /><br />Ponieważ nie ma żadnej agencji zajmującej się badaniem skutków spożywania karmy dla psów czy kotów, nikt tak naprawdę się tym nie interesuje. Żadna firma nie inwestuje w tego rodzaju analizy, nie martwi się tym, czy jej produkty przedłużają życie zwierząt czy może mają zupełnie inny skutek. <br /><br />Czy jednak należy martwić się zdrowiem milionów zwierząt w kraju, w którym większość obywateli nie martwi się o zdrowie własne?<br /><br /></p>
---
    <p><p>czasem piszę...</p></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/26222/karma-dla-psa-za-miliony-dolarow">www.Artelis.pl</a>

Pies na granicy

<h2>Pies na granicy</h2>
<p>Autorem artykułu jest Ulryk Wilk</p>
<br />
Karma dla psów, spacery, tresura, zabawa i ćwiczenia – z tymi zagadnieniami mierzą się celnicy. Nie wszyscy - ci, którzy mają szczęście pracować z psami.
<p>Pracuje sześć-siedem lat. Po tym czasie przechodzi na emeryturę. Pracodawca zapewnia mu opiekuna, dach nad głową i jedzenie. Opiekun to urzędnik celny, dach nad głową – specjalny wybieg, a jedzenie – odpowiednia karma dla psów. Sam pracownik natomiast jest psem tropiącym przemyt na granicy. <br /><br /><strong>Przedwojenne początki</strong><br /><br />Wszystko zaczyna się w pierwszym miesiącu działania Straży Granicznej, a więc w kwietniu 1928 roku. Ośmiu funkcjonariuszy zostaje wówczas skierowanych na kurs tresury psów do Poznania. Pierwsze psy pojawiły się więc na naszej granicy ponad osiemdziesiąt lat temu. Razem z nimi zagadnienia związane z ich utrzymaniem – pod uwagę musi być brane miejsce do mieszkania, opieka, <a href="http://www.e-karma.pl" target="_blank">karma dla psów</a> czy potrzeby fizjologiczne. <br /><br />Spośród wielu ras, najlepszym psem do służby jest owczarek niemiecki. Ta kwestia pozostaje niezmienna od lat. To rasa najbardziej uniwersalna. Owczarki są wytrzymałe, szybkie i silne. Oprócz tego mają świetny węch i słuch, są cięte i nie ufają obcym. Ich przywiązanie do przewodnika sprawia, że niełatwo je zmylić i zbić z tropu. Obok owczarków pojawiają się także inne rasy, na przykład sympatyczne na pierwszy rzut oka labradory. <br /><br /><strong>Praca jako przywilej</strong><br /><br />Praca z psem traktowana jest przez wielu celników jako wyróżnienie. Zamiast samodzielnie wchodzić pod brudne samochody czy przeszukiwać pociągi w poszukiwaniu papierosów, mogą liczyć na pracę zwierzęcia. Jednak służba stawia im także wymagania. Opiekun musi więc codziennie psa pielęgnować i utrzymywać w czystości jego kojec (np. zagrodę w ogródku, o powierzchni kilkunastu metrów). Ekwipunek psa powinien zawsze być w dobrym stanie. Także karma dla psów musi być odpowiednia. Oprócz tego przewodnik ma obowiązek doskonalić umiejętności zarówno swoje, jak i swojego podopiecznego. W sumie – sporo pracy. <br /><br />Zanim opiekun otrzyma zwierzę, musi przejść przez sito selekcji sprawdzające jego predyspozycje. Osoba taka powinna cieszyć się dobrym zdrowiem, lubić zwierzęta i pracę z nimi oraz mieć cierpliwość pozwalającą na tego rodzaju pracę. Czasem pod uwagę bierze się też możliwości trzymania psa przy domu. <br /><br /><strong>Jaki pies, jaka praca</strong><br /><br />Podobnie jest zresztą z samymi psami. Nie każdy nadaje się bowiem do służby. Psy muszą spełniać określone wymogi psychiczne i fizyczne. Komisja przy sprawdzaniu i kwalifikowaniu psów do celów służbowych ocenia wiek, budowę i stan zdrowia psa. Przeprowadza także testy pozwalające określić psychiczne i fizyczne predyspozycje psa do służby. Za najwłaściwszy wiek do szkolenia przyjmuje się 12-18 miesięcy. <br /><br />Czym, oprócz pochłaniania kolejnych dostaw karmy dla psów, zajmują się pracujące na granicy zwierzęta? Po pierwsze – tropią tych, którzy nielegalnie przekraczają granicę. Po drugie – bezpośrednio ścigają przestępców. Po trzecie – eskortują, pilnują, wąchają. Po czwarte wreszcie – poszukują przemycanych towarów, nie tylko papierosów czy alkoholu, ale także narkotyków. <br /></p>
---

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/19295/pies-na-granicy">www.Artelis.pl</a>

5 popularnych ras psów

<h2>5 popularnych ras psów</h2>
<p>Autorem artykułu jest darooo</p>
<br />
Chciałbym państwu przybliżyć 5 ostatnio popularnych ras psów w naszym kraju razem z ich zaletami i wadami.
Jamnik<br /><br />Istnieją trzy odmiany jamnika: krótkowłosy, długowłosy i szorstkowłosy. Wszystkie odmiany słyną ze swojego charakteru. Uważa się, że jamniki to najbardziej złośliwe psy. Bardzo mocno przywiązane do właściciela, są znane przypadki kiedy psy te oddawały za niego życie. Jednak, żeby zasłużyć na takie poświęcenia trzeba bardzo uważać, żeby nie zrazić do siebie psa. Już podniesienie głosu lub lekka reprymenda potrafią obudzić w nich ogromną agresję. Potrafią rzucić się na właściciela a także na innych ludzi i zwierzęta. Ponowne wkupienie się w łaski tych wrażliwych zwierząt może okazać się niemożliwe. Psy te są bardzo pamiętliwe i potrafią zemścić się za każdą zniewagę nawet po wielu miesiącach czy latach. Często spotykane jako psy do towarzystwa, jednak nie powinny mieć kontaktu z dziećmi. Są bardzo nerwowe i mogą zaatakować bez powodu. Tresura jest bardzo trudna i uciążliwa. Zaleca się korzystanie z <a href="http://tnij.org/c2l1">fachowych porad</a>.<br /><br />Bernardyn<br /><br />Początków tej rasy należy szukać w imperium rzymskim, w czasach kiedy rzymianie sprowadzili w alpy molosy. Psy te w skutek krzyżowania się z miejscowymi odmianami  i z powodu ostrzejszych warunków klimatycznych przekształciły się w psy od których pochodzą min. bernardyny i szwajcarskie psy pasterskie. Nazwa ich bierze swe korzenie od klasztoru usytuowanego na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Mnisi wyhodowali bernardyny około XVII wieku z myślą o ratowaniu i prowadzeniu ludzi w górach. Do dzisiaj służą ludziom jako psi ratownicy w górach.  Są to potężne, masywne i silne psy. Osiągają około metra wysokości i około 130 kilogramów wagi. Bernardyny są znane ze swojego spokoju i lojalności. Są bardzo przyjacielskie i opiekuńcze. Nadają się do zabawy z dziećmi. Wyróżnia je wysoka inteligencja, są posłuszne swojemu panu.<br /><br />Beagle<br /><br />Beagle to dosyć stara rasa angielskich psów gończych. Powstała w XIV poprzez skrzyżowanie harrierów i francuskich psów gończych z terrierami. Przez wieki używana do polowań na lisy i zające. Polowanie polegało na szczuciu zwierzęcia całą sforą psów. Beagle to najmniejsze psy gończe na świecie, mają niską i krępą budowę ciała. Osiągają maksymalnie 40 centymetrów wysokości i około 14 kilogramów wagi. Wesołe i żywe usposobienie, uwielbiają długie spacery. Jeżeli nie zostaną im zapewnione przez właścicieli mają tendencję do uciekania. Grozi im otyłość jeśli nie dostaną odpowiedniej dawki ruchu. Uwielbiają zabawę z dziećmi więc są idealnym towarzyszem każdej rodziny. Podatne na infekcje uszu z powodu długich i oklapłych uszu, należy zwrócić szczególną uwagę na pielęgnację tych części ciała. Psy te żyją około osiemnastu lat.<br /><br />Amerykański cocker spaniel<br /><br />Amerykański cocker spaniel, pies aportujący, świetnie spisujący się na polowaniach.  Powstał przez zmniejszenie rozmiarów ciała angielskich cocker spanieli. Początków tej rasy należy szukać w końcu XIX wieku, po sprowadzeniu spanieli angielskich na kontynent amerykański. Dążono do ich zmniejszenia, ponieważ w ameryce polowano na mniejsze ptactwo niż na starym kontynencie. Obecnie osiągają wysokość około 38 centymetrów i wagę około 13 kilogramów. Psy te są bardzo ruchliwe, przyjacielskie i łagodne. Świetnie nadają się do roli psów rodzinnych, do towarzystwa. Psy te ze względu na swoje usposobienie nadają się na pupili nawet najmłodszych dzieci. Długa sierść wymaga częstego szczotkowania a wrodzona aktywność domaga się sporej dawki ruchu. Każda osoba której brakuje motywacji do częstych ćwiczeń powinna sobie sprawić tego pieska.<br /><br />Alaskan malamute<br /><br />Alaskany należą pierwotnych ras. Hodowane jako pies pociągowy przez tubylcze ludy ameryki północnej. Jedna z najstarszych ras psów. Zwiększyła swoje rozmiary po okresie tzw. gorączki złota w Ameryce. Przedstawiciele tej rasy byli krzyżowani z psami przybyszów z Europy i innych części świata, by zwiększyć ich siłę i wytrzymałość. Pomimo zwiększenia rozmiarów ciała, zmianie nie uległ ich wygląd, umaszczenie ani cechy charakteru. Obecnie osiągają ok. 65 centymetrów w kłębie i ważą maksymalnie 45 kilogramów. Obecnie nadal wykorzystywane są jako psy zaprzęgowe, przeważnie w sportach takich jak: wyścigi zaprzęgów, uciągi, skijoring lub skijöring (pies ciągnący człowieka na nartach), canicross (bieg z psem) i bikejoring (pies ciągnący człowieka na rowerze). Coraz częściej spotyka się je jako psy rodzinne lub reprezentatywne. Wymagają sporej codziennej dawki ruchu.<br /><br /><em>Proszę o nie podmienianie moich linków partnerskich</em>
---
    <p>Odwiedź strony autora artykułu: <a href='http://www.szybkanauka24.pl'>Szybka nauka</a> i <a href='http://www.rozwin-skrzydla.blogspot.com'>Motywacja</a></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/9873/5-popularnych-ras-psow">www.Artelis.pl</a>

Zdrowy pogląd na choroby psów

<h2>Zdrowy pogląd na choroby psów</h2>
<p>Autorem artykułu jest Marcin Internet</p>
<br />
W wielu miejscach na świecie rekordy popularności bije program - „Zaklinacz psów” – mało tego, program Cesara Milllana dwukrotnie zdołał otrzymać nominację do nagrody Emmy - to takie Oscary w świecie telewizji.
<p>Trochę to dziwne, szczególnie że program i sam jego twórca, będący jednocześnie słynnym behawiorystą psów, nie tyle pokazuje, jak naprawdę w rzeczywistości być przywódcą własnego pupila, ale wręcz nakłania do zaprzestania korzystania z porad weterynaryjnych psychiatrów – którzy potrafią jedynie odpowiadać farmaceutykami na rozmaite psychiczne choroby psów.</p>
<p><img style="float: left; margin-left: 10px; margin-right: 10px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/26/YellowLabradorLooking_new.jpg/260px-YellowLabradorLooking_new.jpg" alt="pies" width="260" height="214" />Wiele osób obecnie <a href="http://www.artykul.com.pl/przygarniamy-zwierze/" target="_blank" title="przygarniamy zwierzę">przygarnia psy</a> ze schroniska. Takie informacje, przedstawione w programie "Zaklinacz psów', z pewnością im się przydadzą przy wychowywaniu miłego i potulnego psiaka.</p>
<p>On mówi bez kozery – nie tędy droga, a ludziom to się ewidentnie podoba. Czy jednak podoba to się branży farmaceutycznej i psychiatrii weterynaryjnej – trudno powiedzieć, nikt bowiem póki co o zdanie najbardziej zainteresowanych nie pytał.</p>
<p>Prawdą jest że „wyimaginowane” psychiczne <strong>choroby psów</strong> przynoszą sowite zyski firmom farmaceutycznym, zaburzanie tego prędzej czy później nie będzie im w smak. Nie znaczy to wcale, iż zwierzęta (w tym psy) nie miewają chorób i zaburzeń, wręcz przeciwnie. Rzecz w tym, iż jak udowadniali kiedyś indiańscy tzw. „Zaklinacze koni”, a teraz Cesar Millan – zwierzęta są zwierzętami i mają cokolwiek zwierzęce podejście do wielu rzeczy. Tymczasem wielu ludzi oczekuje od takiego przykładowo psa – zachowań typowo ludzkich. Osiągnięcie tego jest niemożliwe, czego wielu ludzi nie rozumie i upatruje w tym zaburzeń. Aby tego uniknąć, można tylko pójść za przykładem szkół:</p>
<p><strong>Tresury      psów</strong></p>
<p>Innej rady nie ma, bo tak naprawdę faszerowanie nadpobudliwego psa środkami uspokajającymi na ten przykład, wcale nie wyleczy go z nadpobudliwości, a jedynie przytępi mu zmysły do tego stopnia, że może być osowiały i straci w ogóle poczucie po prostu bycia psem.</p>
<p>Szkoła tresury uczy psa słuchania poleceń, a i samego właściciela – owych poleceń umiejętnego zadawania i egzekwowania. Tymczasem szkoła zaklinaczy uczy głównie zrozumienia funkcjonowania psa (w zasadzie dotyczy to także wielu innych zwierząt, w tym również koni), na poziomie bycia psem. Wówczas wiadomo, jak właściciel może do psa podejść bez specjalnego przymuszania zwierzęcia ani też wymuszania czegokolwiek za pomocą przysłowiowej „marchewki”, a tym bardziej „kija”.</p>
<p><img style="float: right; margin-left: 10px; margin-right: 10px;" src="http://www.animallearningzone.com/dog/dog_links.jpg" width="300" height="200" alt="dog_links" />Sęk w tym, że o ile treserów psów jest względnie dużo, tak już owych „zaklinaczy” z prawdziwego zdarzenia jest jak na lekarstwo. Dlatego też może właśnie z tego powodu również program „zaklinacz psów” na National Geographic cieszy się tak dużą popularnością w Polsce i na całym świecie.</p>
<p> </p>
<p>Co ciekawe, ów tytułowy „zaklinacz psów” korzysta głównie z tak zwanej wiedzy intuicyjnej, chociaż ma odpowiednie przeszkolenie w dziedzinie tresury zwierząt. Takie podejście jest rzadkie w kulturze XX wiecznej i u progu obecnego XXI wieku. Niemniej było to oczywiste i  naturalne szczególnie w kulturze dawnych antycznych cywilizacji – ale też w obecnej szczątkowej kulturze samych rdzennych Indian amerykańskich obu Ameryk. </p>
---
    <p><p>źródło : <a href="http://www.artykul.com.pl" target="_blank" title="ciekawe artykuły">artykul.com.pl</a></p></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/50942/zdrowy-poglad-na-choroby-psow">www.Artelis.pl</a>

Dysplazja stawów - nie przegap pierwszych objawów!

<h2>Dysplazja stawów - nie przegap pierwszych objawów!</h2>
<p>Autorem artykułu jest Magdalena  Banach</p>
<br />
Życie psa z chorobą jaką jest dysplazją stawów biodrowych i/lub łokciowych, nie jest łatwe. Komfort funkcjonowania takiego zwierzęcia całkowicie zależy od właściciela i opieki jaką jest w stanie otoczyć swojego podopiecznego.
<p lang="pl-PL"><img style="float: left; margin: 10px;" src="http://media.artelis.pl/articles/19592/40164/germanpuppy_1.jpg" width="225" height="300" alt="germanpuppy_1" />Na  wstępie pragnę poinformować, że tekst nie jest poradnikiem medycznym i nie zawiera informacji naukowych ale ma być podpowiedzią dla niedoświadczonych jeszcze właścicieli, których pies może być obciążony dysplazją stawów. Zdecydowałam się na to, ponieważ prawie cztery lata temu staliśmy się opiekunami pięknego czekoladowego labradora, który niestety choruje na dysplazję stawów biodrowych. Moją pierwszą reakcją na tę diagnozę był płacz i poczucie wielkiej niesprawiedliwości, nie wiedziałam czego się spodziewać, od razu myślałam o najgorszym i bałam się, że stracę tego łobuza, którego już pokochałam do szaleństwa... Dziś mój pies ma 3 lata i 8 miesięcy i jest w całkiem niezłej kondycji. Naturalnie zdaję sobie sprawę z tego, że każdy przypadek tej choroby jest inny, tak więc nie ma jednej recepty na dobre funkcjonowanie dla każdego psa obciążonego dysplazją. Mam jednak nadzieję, że moje doświadczenia przydadzą się innym właścicielom psów i pomogą w porę dostrzec pierwsze objawy choroby. Nie będę ukrywać, że leczenie i utrzymanie chorego psa jest kosztowne i choć dla wielu miłośników zwierząt nie ma ceny, której nie zapłaciliby za zdrowie swojego pupila, to jednak nie wszystkich stać na drogie zabiegi chirurgiczne, regularne wizyty u weterynarza, badania rtg, odpowiednie karmy, odżywki, preparaty czy środki przeciwbólowe.</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong>Czym jest dysplazja stawów</strong></p>
<p lang="pl-PL">Choroba ta mówiąc w dużym uproszczeniu, polega na niedopasowaniu w stawie, co prowadzi do przemieszczenia głowy kości względem panewki, stan taki niestety szybko się pogłębia, prowadzi do stanów zapalnych i nieodwracalnych już zmian zwyrodnieniowych. Tak więc dysplazji stawów nie możemy wyleczyć, a jedynie spowolnić jej rozwój, a w najlepszym wypadku zapobiec jego postępowaniu. Choroba ta jest uwarunkowana genetycznie; przyjmuje się, że w 70% o jej rozwoju decydują geny, a w 30% czynniki środowiskowe takie jak: nieodpowiednie żywienie szczeniąt, zbyt intensywny ruch, czyli przetrenowanie psa i urazy. Przy czym na szczególną uwagę zasługuje fakt, że nie chodzi o niedożywienie szczeniąt, ale podawanie karmy zbyt wysokoenergetycznej i zbyt bogatej w wapń. To dlatego tak ważne jest by <a href="http://www.friskies.pl/karma%2Ddla%2Dpsow/" target="_blank" title="Wybierz karmę dla psa z dysplazją">karma dla psów</a> była dopasowana zarówno do wieku jak i do rasy psa. A ponieważ dobrej jakości, gotowe karmy dla zwierząt są zbilansowane, nie należy podawać już innych preparatów witaminowych. Oczywiście ważne jest by nasz pupil od początku był pod opieką lekarza weterynarii, który pomoże nam dobrać odpowiednią dietę i jeśli stwierdzi taką potrzebę, to zaleci także suplementy, jednak nigdy nie należy samodzielnie decydować o  podawaniu tego typu preparatów szczególnie młodym psom.</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong><img style="float: left; margin: 10px;" src="http://media.artelis.pl/articles/19592/40164/young_retriever.jpg" width="224" height="300" alt="young_retriever" />Jakie psy narażone są szczególnie na dysplazję stawów</strong></p>
<p lang="pl-PL">Najczęściej na dysplazję stawów chorują psy dużych ras, a także duże mieszańce, najprościej można powiedzieć, że są to psy szybko rosnące, a więc te, które w pierwszych miesiącach życia intensywnie przybierają na wadze. Do ras obciążonych największym ryzykiem zachorowania należą: owczarek niemiecki, labrador retriever, golden retriever, dog niemiecki, rottweiler, mastif. Osoby, które decydują się na zakup szczeniaka dużej rasy, powinny przede wszystkim zwrócić szczególną uwagę na to, czy rodzice byli wolni od dysplazji. Można śmiało poprosić o okazanie   książeczki zdrowia i oświadczenia weterynaryjnego stwierdzającego, że pies jest wolny od dysplazji. Niestety nawet jeśli rodzice są zdrowi nie znaczy to, że nasz szczeniak nie zachoruje, tak więc ważna jest czujność i obserwacja  w pierwszych tygodniach życia. Należy poradzić się lekarza weterynarii jaką karmę podawać, a także poprosić o badanie stawów. Doświadczony lekarz nawet po chodzie szczeniaka potrafi ocenić, czy stawy rozwijają się prawidłowo, czy już dochodzi do zmian chorobowych.</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong>Nasze obserwacje szczeniaka</strong></p>
<p lang="pl-PL">Czy możemy sami zauważyć pierwsze objawy dysplazji stawów u naszego psa? Oczywiście, że tak. Kiedy w domu pojawia się szczeniak jest pod stałą opieką i obserwacją, tak więc możemy sami w porę zauważyć niepokojące objawy. Dziś mogę napisać, by ich nie bagatelizować ale jak najszybciej skonsultować z lekarzem weterynarii, najlepiej specjalistą chirurgii. Ryzykujemy tylko tyle, że się pomyliliśmy, tak więc niewiele w porównaniu z tym, jaką cenę będzie musiał zapłacić  pies u którego rozwinie się choroba.</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong>Do objawów, które powinny nas zaniepokoić należą:</strong></p>
<p lang="pl-PL" style="text-align: left;">kulawizna,</p>
<p lang="pl-PL" style="text-align: left;">problemy ze     wstawaniem (zwłaszcza po długim odpoczynku pies ma problem z     „rozruszaniem się”),</p>
<p lang="pl-PL" style="text-align: left;">kołysanie biodrami     (inaczej tak zwany chwiejny lub krowi chód),</p>
<p lang="pl-PL" style="text-align: left;">ograniczone     odwodzenie kończyn,</p>
<p lang="pl-PL" style="text-align: left;">zmiana w sposobie     poruszania się</p>
<p lang="pl-PL" style="text-align: left;">przerwy w czasie     zabawy, spaceru – pies siada na chwilę, po czym wraca do zabawy</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong><img style="float: left; margin: 10px;" src="http://media.artelis.pl/articles/19592/40164/rottweiler_puppy.jpg" width="199" height="300" alt="rottweiler_puppy" />Dlaczego tak ważne jest, by szybko wykryć dysplazję stawów u psów?</strong></p>
<p lang="pl-PL">Pierwszy zabieg jaki można wykonać u 12 – 16 tygodniowego szczeniaka, to zespolenie spojenia łonowego. Polega to na zniszczeniu w odpowiednim miejscu chrząstki, dzięki czemu dalszy rozwój miednicy pozwala pomimo choroby, na objęcie głów kości przez panewki, co znacznie hamuje rozwój dysplazji. Ta operacja jest stosunkowo prosta, pies szybko wraca do siebie ale cała sztuka polega na tym, by nie przeoczyć momentu, w którym można ją wykonać. Niestety w przypadku mojego psa było za późno o kilka tygodni, co prawda jego zachowanie mnie niepokoiło, ale dookoła słyszałam głosy, że najzwyczajniej w świecie przesadzam. Nasz pies kręcił zadem, co wszystkich bawiło, tymczasem był to jeden z objawów dysplazji stawów biodrowych! Tak więc drodzy właściciele psów – jeśli macie jakieś podejrzenia od razu udajcie się do specjalisty, podziękujcie za dobre rady znajomym i róbcie swoje, bo zdrowie Waszego pupila jest w Waszych rękach!</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong>Profilaktyczne zdjęcie rtg</strong></p>
<p lang="pl-PL">Zwykle pierwsze objawy dysplazji stawów pojawiają się pomiędzy 5 a 8 miesiącem życia psa, dlatego warto wykonać pierwsze profilaktyczne zdjęcie rtg gdy pies skończy 3 miesiące, wówczas w przypadku stwierdzenia dysplazji jest czas na wykonanie zabiegu zespolenia spojenia łonowego. Następne operacje są już znacznie bardziej traumatyczne i nie nie przynoszą tak dobrych efektów. W przypadku mojego psa lekarz zdecydował się na przeprowadzenie innego, również mało inwazyjnego zabiegu jakim jest pektinektomia, który miał ograniczyć ból i poprawić komfort życia psa, co też się stało. Od zabiegu minęły trzy lata i nasz labrador ma się naprawdę dobrze, choć niestety liczymy się z tym, że z wiekiem jego stan będzie się pogarszał.</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong>Jak prowadzić psa z dysplazją</strong></p>
<p lang="pl-PL">Od naszego lekarza otrzymaliśmy kilka cennych wskazówek, które bardzo pomogły w utrzymaniu psa w dobrej kondycji pomimo zaawansowanej dysplazji w tak młodym wieku. Po pierwsze pies powinien być szczupły. W przypadku labradora nie jest to takie proste, ale jak się okazuje nie niemożliwe... Usłyszeliśmy, że im będzie chudszy tym dłużej będzie żył w dobrej formie i ten argument do nas przemówił! Karmimy psa zbilansowaną <a href="http://www.oczamizwierzat.pl/piec-powodow-dla-ktorych-nie-powinienes-miec-czworonoga.html" target="_blank" title="Czy na pewno chcesz mieć psa - zobacz!">suchą karmą</a> dla dorosłych psów dużych ras. Posiłki otrzymuje 2 razy dziennie w minimalnych dawkach – wiadomo, że producenci podając na opakowaniu zalecenia dietetyczne piszą zwykle od – do, tak więc trzymamy się dolnych wartości. Nie dokarmiamy psa smakołykami, oczywiście od czasu do czasu psiak zmiękczy nasze serca i otrzyma jakiś smakowity kąsek, ale wówczas odejmujemy mu kilka granulek karmy od kolacji...</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong>Ruch kontrolowany</strong></p>
<p lang="pl-PL">Usłyszeliśmy także, że od dziś obowiązują spacery tylko na smyczy, oraz ograniczenie ruchów i zabaw obciążających stawy. Tak więc musieliśmy zrezygnować z aportowania, które retrievery tak bardzo kochają, zabawa z patykiem, zdarza się nam bardzo rzadko. Wychodzimy częściej ale na krótkie spacery, by nie przemęczać psa, nie pozwalamy mu się forsować, jego ruch jest mniej intensywny. Na początku te zalecenia mnie przerażały, myślałam że w ten sposób unieszczęśliwimy psa, w którego naturze jest bieganie, tropienie, chęć zabawy i miłość do aportowania ale zapewniam Was, że nasz pies szybko zmienił tryb życia i potrafi czerpać radość z innych zabaw.</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong><br />Preparaty i leki przeciwbólowe</strong></p>
<p lang="pl-PL">Od czasu do czasu robimy naszemu psu kurację preparatem o nazwie Arthroflex (oczywiście na polecenia lekarza weterynarii). Preparat ten odnawia chrząstkę stawową, dobrze oceniamy jego działanie; podajemy go zwłaszcza zimą, bo wówczas kondycja naszego psa wydaje się być słabsza. Jeśli natomiast zdarzy się coś co spowoduje nadwyrężenie stawów, zauważymy że pies gorzej się czuje, ma mniej chęci do zabawy albo nawet utyka, wówczas przeprowadzamy krótką terapię lekiem Rimadyl – tutaj zawsze zasięgam opinii lekarza, który decyduje ile tabletek i przez jaki okres podawać.</p>
<p lang="pl-PL"> </p>
<p lang="pl-PL"><strong>Nie rozmnażajcie psów z dysplazją!</strong></p>
<p lang="pl-PL">Pamiętajcie, że dysplazja stawów jest chorobą genetyczną, tak więc psy u których ją wykryto muszą być wykluczone z hodowli, by nie przekazywały tej ciężkiej choroby swojemu potomstwu. Ta odpowiedzialność spoczywa na właścicielach psów i hodowcach, którzy dla dobra rasy nie powinni dopuszczać do rozrodu chorych osobników. Natomiast kupując szczeniaka mamy prawo i obowiązek wglądu do książeczek zdrowia oraz zaświadczenia, które potwierdzają, że rodzice szczeniąt są wolni od dysplazji.</p>
---
    <p><p>Magdalena Banach</p>
<p><a href="http://www.inet-partner.pl" target="_blank" title="Copywriting">http://www.inet-partner.pl</a></p></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/40164/dysplazja-stawow-nie-przegap-pierwszych-objawow">www.Artelis.pl</a>

Podział psów rasowych wg FCI

<h2>Podział psów rasowych wg FCI</h2>
<p>Autorem artykułu jest Mike</p>
<br />
Pies towarzyszy ludziom od bardzo dawna. Od samego początku niezależnie psy oraz ludzie najlepsze efekty w polowaniu uzyskiwali dzięki grupowej współpracy.
<p style="text-align: justify;">Potem łącząc swe umiejętności i polując wspólnie oraz współpracując na wielu innych polach oba gatunki zyskały szereg tak silnych korzyści, że współpraca trwa po dzisiejszy dzień. W wyniku tej współpracy powstało szereg specjalizacji wśród gatunku <em>Canis familiaris</em>. Tak ogromna liczba odmian – ras psów wymagała ich usystematyzowania.<br /> <strong>Międzynarodowa organizacja kynologiczna – FCI</strong> wprowadziła podział dzieląc psy rasowe na różne grupy. Łączenie w grupy opiera się raz na wspólnym pochodzeniu, raz na ozdobnym wyglądzie – eksterierze. Jest wiele przesłanek, którymi przez długie lata kierowali się kynolodzy, aby usystematyzować psy właśnie w ten sposób:</p>
<p style="text-align: justify;"><em>I grupa</em> - Owczarki i inne psy pasterskie bez szwajcarskich psów do bydła</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy I: rasy psów, które pracowały i nadal pracują pomagając człowiekowi w zaganianiu i kontrolowaniu oraz ochronie stad bydła. Dobrze stróżują domostwo i często, a czasem wybitnie jak np. Owczarki niemieckie nadają się na psy wszechstronnie użytkowe, w tym służbowe.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>II grupa </em>- Pinczery i sznaucery, molosy, psy górskie i szwajcarskie psy do bydła</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy II: rasy psów, które były używane do walk, jak molosy (psy bojowe) i psy ras niemieckich: pinczery i sznaucery oraz spokrewnione z nimi. Z racji swojej przeszłości świetnie nadają się na obrońców i do stróżowania.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>III grupa</em> – Teriery</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy III: rasy psów myśliwskich. Ich pochodzenie jest w większości prosto z Wysp Brytyjskich. Część z nich, z sekcji 3 - tzw. Toy teriery, ze względu na swą urodę cieszy się niezwykle dużą popularnością. Przykładem może być <a href="http://www.szczenieta.pl/rasy/iii-grupa-teriery/yorkshire-terrier.html" target="_self" title="Opis rasy Yorkshire terrier">Yorkshire terrier</a>.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>IV grupa</em> – Jamniki</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy IV: jamniki wywodzą się z Niemiec. Są to psy myśliwskie, typowe norowce, wśród nich są rasy rozróżniane ze względu na wielkość, jak i okrywę włosową.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>V grupa</em> - Szpice i psy w typie pierwotnym</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy V: pierwotne rasy, rasy północy, jak i psy afrykańskie. Bardzo różnorodna grupa psów. są tu tzw. psy pociągowe, jak i urodziwe np. Pomeraniany.  Rasy te ponadto pomagają w polowaniach, mogą stróżować lub być psami do towarzystwa.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>VI grupa</em> - Psy gończe i posokowce</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy VI: rasy myśliwskie. Służą do tropienia, pogoni i osaczania zwierzyny. Posokowce szczególnie dobrze sprawdzają się w tropieniu na śladzie – farbie.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>VII grupa</em> - Wyżły (psy wystawiające zwierzynę)</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy VII: rasy myśliwskie. Służą do wystawiania zwierzyny. Gdy ją znajdą przyjmują charakterystyczną stójkę czekając na odpowiednią komendę.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>VIII grupa</em> - Płochacze, psy aportujące i wodne</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy VIII: rasy myśliwskie. Służą głównie do aportowania ustrzelonej zwierzyny, przeważnie ptactwa wodnego. Są też psy tropiąco wypłaszające zwierzynę, jak np. spaniele. Psy tej grupy są bardzo popularne i niestety często z powodu mody są w rękach nieodpowiednich osób, które mało wiedzą o ich naturze (np. Labradory).</p>
<p style="text-align: justify;"><em>IX grupa</em> - Psy ozdobne i do towarzystwa</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy IX: psie piękności. Rasy z całego świata, których osobowość, wdzięk i charakter sprawiają, że są idealnymi towarzyszami do domów i mieszkań.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>X grupa</em> – Charty</p>
<p style="text-align: justify;">Cechy grupy X: psy myśliwskie. Bardzo szybkie, jako jedyne polują za pomocą wzroku, a nie węchu. Dlatego ofiara musi być w zasięgu wzroku Charta, aby podjął on pościg. Obecnie z powodu zakazu polowań z Chartami biorą one udział w popularnych wyścigach na specjalnych torach.</p>
<p style="text-align: justify;"><br /> Tak, więc przeglądając <a href="http://www.szczenieta.pl/rasy.html" target="_self" title="Psy rasowe, opisy i podział na grupy">psy rasowe</a> pod kątem grup wg FCI możemy z grubsza wiele dowiedzieć się o rasie, spodziewanych jej cechach i predyspozycjach. Są oczywiście wyjątki, które z powodu wielu swoistych cech można by przypisać do kilku grup, lecz ostatecznie zostały one przypisane tylko do jednej z nich. Przynależność do danej grupy ma też swoje konsekwencje w wystawach i imprezach dla psów. Mianowicie psy danej grupy są prezentowane czy to na ringu przypisanym do danej grupy czy to wręcz na całej wystawie poświęconej wyłącznie jednej grupie. Jest szereg imprez grupowych, klubów zrzeszających właścicieli psów danej grupy. Tak, więc konsekwencje podziału psów na poszczególne grupy sięgają dość daleko.</p>
<p style="text-align: justify;">Te informacje mogą być szczególnie przydatne dla ludzi szukających dla siebie pieska. Wybierając pupila na długie lata, przeglądając <a href="http://www.szczenieta.pl/ogloszenia.html" target="_self" title="Ogłoszenia o psach i szczeniętach">ogłoszenia o psach</a> warto spojrzeć szerzej, do jakiej grupy psów zalicza się dana rasa i poczytać o niej trochę więcej</p>
---
    <p><p>Mike - Serwis Miłośników Psów</p></p>

Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/31472/podzial-psow-rasowych-wg-fci">www.Artelis.pl</a>